Ανέκδοτα

Μπαίνει ένας ελεύθερος σκοπευτής σε ένα κατάστημα που πουλάνε όπλα και ζητάει ένα όπλο μεγάλης απόστασης με διόπτρα. Ο υπάλληλος βγάζει αμέσως το καλύτερο και του λέει δείχνοντας έξω από το παράθυρο:
- Αυτό το όπλο είναι τόσο καλό που μπορείς να δεις από εδώ μέσα στο σπίτι μου που είναι εκεί πάνω στον λόφο.
Ο πελάτης ρίχνει μια ματιά προς το σπίτι με την διόπτρα και αρχίζει να γελάει.
- Που είναι το αστείο;, του λέει ο υπάλληλος.
- Βλέπω ένα γυμνό άνδρα να κυνηγάει μια γυμνή γυναίκα στο σπίτι σου, απαντά ο πελάτης.
Αμέσως ο υπάλληλος βάζει το μάτι του στη διόπτρα και βλέπει τη γυναίκα του γυμνή να κυνηγιέται με ένα γυμνό άνδρα. Έξαλλος γυρίζει στον πελάτη και του λέει:
- Επειδή εγώ δεν ξέρω καλό σημάδι, θα σου δώσω 2 σφαίρες. Τη μια θέλω να την φυτέψεις στο κεφάλι αυτής της ξεφτιλισμένης και την άλλη στο πέος αυτού του αλήτη. Αν το κάνεις αυτό θα σου χαρίσω το όπλο!
- Έγινε, απαντά ο πελάτης.
Βάζει το μάτι του στη διόπτρα και στοχεύει.
Πριν πυροβολήσει σταματά, του επιστρέφει την μια σφαίρα και του λέει:
- Γίνεται και με μία σφαίρα…

Ήταν κάποτε ένα ζευγάρι όπου ο άντρας είχε να το κάνει με τη γυναίκα του πολλά χρόνια. Πήγε μια μέρα χαρούμενος στο σπίτι του και λέει στη γυναίκα του:
- Γυναίκα κλείσε πόρτες, παράθυρα και κουρτίνες κι έλα στην κρεβατοκάμαρα να σου δείξω κάτι!
Πάει η γυναίκα χαρούμενη να κλείσει τα πάντα και άρχισε να γδύνεται γρήγορα γιατί νόμισε ότι ο άντρας της θα της κάνει έρωτα. Μετά πάει στον άντρα της και του λέει:
- Ήρθα.
Και τότε στο απόλυτο σκοτάδι ο άντρας της της λέει:
- Κοίτα! Πήρα ρολόι με φωτάκι!

Έγινε κάποτε ένας διαγωνισμός τοξοβολίας στον οποίο έχουν φτάσει στον τελικό ένας Άγγλος, ένας Γερμανός και ένας Πόντιος. Ο στόχος ήταν να πετύχουν ένα μήλο το οποίο ήταν πάνω στο κεφάλι ενός ανθρώπου.

Πρώτος ρίχνει ο Άγγλος ο οποίος πετυχαίνει το μήλο και το κόβει στα δύο. Τότε γυρνάει πίσω και λέει στους άλλους:
“I am Robin Hood” (Είμαι ο Ρομπέν των Δασών) και όλοι τον χειροκροτούν.

Έρχεται η σειρά του Γερμανού, ο οποίος σημαδεύει σωστά και πετυχαίνει το μήλο πάνω στο κεφάλι, γυρνάει στο κοινό και λέει όλο καμάρι:
“I am Wilhelm Tell” (Είμαι ο Γουλιέλμος Τέλος) και όλοι τον χειροκροτούν.

Έρχεται και η σειρά του Πόντιου, ο οποίος σημαδεύει, ρίχνει το βέλος αλλά αστοχεί και πετυχαίνει το κεφάλι αντί για το μήλο. Τότε γυρνάει ο Πόντιος προς το έκπληκτο κοινό και τους λέει:
“I am…… sorry”

Τρεις φίλοι, ένας Τούρκος, ένας Αμερικανός κι ένας Πόντιος, συζητάνε για το ποιό πράγμα είναι το πιό γρήγορο. Ξεκινάει ο Τούρκος και λέει:
- Το πιο γρήγορο πράγμα στον κόσμο είναι το φώς. Τρέχει με 300000χλμ ανά δευτερόλεπτο.
- Λάθος, το πιο γρήγορο πράγμα στον κόσμο είναι η σκέψη, αφού μπορώ να αλλάζω σκέψεις πάρα πολύ γρήγορα, λέει ο Αμερικάνος.
Και ο Πόντιος απαντάει:
- Κάνετε λάθος και οι δύο. Το πιο γρήγορο πράγμα στον κόσμο είναι το κόψιμο. Εμένα, όταν με πιάνει κόψιμο, ούτε το φώς να ανάψω μπορώ, αλλά ούτε και να σκεφτώ τίποτα.

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας πόντιος ξυλοκόπος ο οποίος βλέπει μια διαφήμιση για ένα καινούριο πριόνι το οποίο μπορεί να κόβει 100 δέντρα την ημέρα.
Εντυπωσιασμένος, τρέχει στο μαγαζί που το πουλάει και το αγοράζει. Την άλλη μέρα πρωι πρωί ξεκινάει ενθουσιασμένος να πάει στη δουλειά με το νέα του απόκτημα. Αρχίζει να κόβει δέντρα αλλά το βράδυ που τα μετράει δεν ήταν καν 30.
“Δεν μπορεί” λέει, “θα είναι χαλασμένο το πριόνι.”
Μετά όμως θυμήθηκε ότι στη διαφήμιση χρησιμοποιούσε το πριόνι ένας τύπος καλογυμνασμένος, οπότε σκέφτηκε ότι θα φταίει το γεγονός ότι αυτός δεν ήταν τόσο σωματώδης. Αρχίζει λοιπόν να κάνει εντατικά body building και μετά από λίγες μέρες επιστρέφει στη δουλειά. Ξεκινάει και πάλι να κόβει ξύλα με το νέο του πριόνι αλλά στο τέλος της ημέρας είχε κατορθώσει να κόψει μόνο 50 δέντρα.
“Αποκλείεται” σκέφτεται , “το πριόνι έιναι σίγουρα χαλασμένο.”
Ξυπνάει πρωί πρωί την επόμενη μέρα και πηγαίνει το πριόνι του στο κατάστημα από όπου το αγόρασε. Αφού ο πόντιος υλοτόμος εξήγησε στον υπάλληλο τι συνέβη του το δίνει για να το εξετάσει. Τραβάει το κορδόνι ο υπάλληλος, ξεκινάει να δουλεύει το πριόνι και στη συνέχεια ο υπάλληλος μαρσάρει.
Ο πόντιος έμεινε με ανοιχτό το στόμα και τον ρωτάει:
“Πώς το έκανες αυτό με το κορδόνι;”